Ik zit echter de laatste maanden met een groot probleem, ik betrap mezelf steeds meer met het idee in mijn hoofd dat ik "oud" aan het worden ben. Terwijl ik eigenlijk gewoon lui ben. Het resultaat is dat ik alle progressie die ik de voorbije jaren opgebouwd heb als zand door mijn vingers zie glippen.
Het resultaat van deze non-training kan ik steeds slechter verbergen.
Een 75minuten jog op de halve marathon, een gelijkgestelde 34+ minuten op de 10kilometer. Tja, zo kan dat toch niet verder. Maar veranderen is moeilijk ... Ik herinner me een metafoor uit een tekst van Aristoteles (Ethica, denk ik ) waar er gesproken werd over hoe moeilijk het was om een vallende steen? terug vast te grijpen. Wel, eens je de discipline verliest om dagelijks te trainen is het na een paar maanden 100x harder om de gewoonte terug op te nemen,
- of je moet dit en dat nog doen
- of je bent moe
- of ....
Ik wou meelopen met mijn teamgenoot Jetro, maar ik kon de aansluiting niet maken. Na een paar kilometer liepen we in een klein groepje. Het tempo lag niet speciaal hoog (gelukkig, ik kon nauwelijks sneller) en ik deed meestal het kopwerk. Op een kleine 1500m voor het eind maakte Rodolff Pontoizeau (naam volgen uitslag) zijn move, ik kon volgen -Vanneste en Hocedez niet- en op 200meter voor het eind, de plaats waar ik vorig jaar ter plaatse gelaten werd door Nicolas Verschoore, nam ik over en wist ik me veilig voor de 3de plaats.
Meer dan een minuut na Jetro, en bijna 2 minuten na Davy Stieperaere.
Veel werk aan de winkel dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten