Trial and error : Marathon Oostende 2012

(Again) beaten but still not broken.

Laten we met een positieve noot beginnen: ik heb een nieuwe uitdaging gevonden! Na mijn eerste marathon- die de mensen die erbij waren nog steeds niet vergeten zijn- was ik dagen een wrak, nu was ik slechts een kwartier een mentaal wrak. Als dat niet hoopgevend is!

Voorbereiding.

Om deze marathon te lopen heb ik een (aangepast, lees iets trager gemaakt)10 weken schema van Herbert Steffny gebruikt ( isbn 90-438-1473-3 ), hoewel ik vast geen goede reclame ben voor dit schema/aanpak, ben ik er toch positief over. In deze 10 weken ben ik van een wel heel middelmatige loper terug tot de subtop kunnen keren ( Callipagerun , Halve marathon Evergem). Deze aanpak valt heel goed te combineren met een fulltime job, de vele rustige duurlopen maken dat je zelden uitgeput bent. 

Marathon (verslagje).

Vanaf het startschot ging het er stevig (voor mij) tegenaan. De latere winnaar (in 2h31) Nico Serroen liep 3'30min./km tempo en liet blijken dat hij niet van zins was dit te matigen. Na een goede 2kilometer besliste ik om bewust 10 seconden per kilometer trager te lopen. Er vormde zich een groepje van 3, en na enkele kilometers liep het verschil met de koplopers (N. Serroen en E. Bossier) niet verder op( 250m).  De posities wijzigden niet echt tot aan kilometer 12, Nico liep dan snel uit op Eddy en ik kon langzaam beginnen inlopen op Eddy. Net voor halfweg kwamen we erbij ( wij = Bart De Wispelaere en ik).
 Na het keerpunt, terug richting Oostende dus, liepen we met de wind in het nadeel.
 Aan kilometer 24 kreeg ik het lastig, mijn quadriceps voelden zwaar aan en enkele kilometers later waaide ik er vooraan helemaal af. Bart De Wispelaere liep naar een 2de plaats (2h37) en Eddy Bossier gaf rond kilometer 33 op.
Mijn laatste 12 kilometers waren niet mooi. Het ging niet meer, maar ik wou niet opgeven, toen ik stilstond (krampen) dacht ik enkel "ideaal moment om iets te drinken".
Op het ogenblik dat Jeroen Swinnen me voorbij liep -4 kilometer voor het eind, voelde ik geen ontgoocheling enkel berusting. Mijn kaarten lagen op tafel, meer had ik niet.
Toen ik aankwam was ik helemaal op, mijn tijd van 2h49'43 is een verbetering van iets meer dan 6minuten op mijn vorige marathon. Maar dat is nog steeds erg ver weg van de tijd die ik ooit hoop te kunnen lopen.

En nu?

Ik denk dat ik een volgende marathon veel conservatiever ga aanpakken. Het tempo moet bij een vergelijkbare vorm toch 10sec. per kilometer trager. 3'40 tempo riskeer ik enkel als ik enkele weken vooraf op:

• een 10k een tijd neer zou zetten van 32'30.  
• een halve marathon zou lopen rond de 1h11.

Ook moet ik wat meer trainen op meer suikers opnemen, ik heb nauwelijks een halve liters ORS (die ik nochtans goed verdraag) en anderhalf W-cupje tot mij genomen, achteraf gezien lijkt dit toch ruim onvoldoende. 

Grote veranderingen in mijn trainingsaanpak lijken niet nodig. Ik mag me wel niet meer laten gaan in het tussenseizoen miskleunen zoals de "Schorreloop" ondergraven mijn gehele gemoed.