Dit is niet het artikel waar ik zal afgeven op "deze tijd" en waar ik een lofzang zing op hoe de vorige generaties zoveel beter bezig waren. Nee integendeel ik vind het heerlijk, de constante informatiestroom en de info die je zoekt loop gerelateerd of niet , op enkele klikken vandaan . Als kind was ik niet weg te slaan van de "hoe en waarom"boeken of de encyclopediereeks die mijn vader zich had laten aansmeren door een gladde ECI-verkoopster. Kortom voor een infojunk is het internet een pretpark!
Maar er is een keerzijde, je komt er maar zover mee, het is net zoals op het begin van een lange wandeling, je ziet de bordjes staan met al de richtingen die je uit kunt gaan, maar je moet kiezen, je kunt er maar 1 uitgaan en je hebt geen idee of het een leuke tocht zal worden. Je kunt natuurlijk van iedere weg een paar kilometer doen maar meestal leidt dit niet tot de mooiste plekken die de tocht voor je in petto heeft en uiteindelijk sta je wel heel erg vaak terug aan je beginpunt.
Hoewel dit een loopblog is (was), leidt bovenstaande overdenking tot een probleem die mij al heel lang teistert, hoe verzoen je traditionele (trage en erg pijnlijke) doelstellingen met een levenstijl waar iets 8minuten opwarmen in de microgolf al een onoverkomelijke eeuwigheid duurt? Houd de keuze voor het een, niet de afwijzing van al het andere in?
Ik heb het geluk gehad om héééél verschillende soorten mensen te ontmoeten , enkele hadden fantastische inzichten en begrepen dingen bijna onmiddellijk (helemaal niet zoals ik, zoals de mensen die me echt kennen weten, ben ik pijnlijk traag van begrip en moeten dingen me super simpel uitgelegd worden) anderen waren dan weer dom en leek het haast een ondoenlijke taak hen iets bij te brengen.
In beide stijlen waren er echter overeenkomsten en dat was hun keuze om iets te doen, zelf al was die keuze om gewoon mee te drijven en ieder opzicht te conformeren, een richting te volgen. Iets wat ik tot op heden nog steeds niet gedaan heb, ik lijk te dralen op het beginpunt, soms ga ik die kant uit (bv naar de marathon) toe en wat later een andere richting (1500m is mijn ding). Met als gevolg dat ik (denk ik) zelden echt domme dingen doe/zeg, maar ook nooit uitzonderlijke/originele.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten