Na de 3de extinctie

Er zijn als je de wereldgeschiedenis bekijkt 5 massa-extincties geweest, periodes waarbij bijna alle leven op Aarde verdween. Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie (+- 250 miljoen jaar geleden) verdween ongeveer 95% van alle zeedieren en meer dan 70% van de landdieren. Hoe onvoorstelbaar wreed en onleefbaar deze tijd ook geweest moge zijn, steeds is, na verloop van vele honderdduizenden jaren het leven terug opgeveerd, in al zijn schoonheid en diversiteit .
Omdat ik de dingen vaak nogal donker en (melo)dramatisch inzie deel ik mijn persoonlijk leven ook in mini-extincties. De periode die ik -voor mezelf- met deze post officieel zou willen sluiten is er een met een verlies aan relaties die onlosmakelijk verbonden zijn met het lopen. 
Er zijn in het verleden  vele schrijfsels, gedachten opgekomen bij mij (die ik meestal, nooit effectief heb neergepend) waar ik de zegeningen van het lopen wou uitschreeuwen (prachtig lichaam! vriendschap! gelijkgezinden! enz. ).
Dat is nu wel even anders. 


Een tekst die me sedert mijn late puberteit -sluimerend- bijgebleven is, is die van Aristoteles over vriendschap. Aristoteles deelt 'vriendschap' in 3categorieën (ik zal ze loopgerelateerd interpreteren alhoewel het natuurlijk veel ruimer bedoeld was) :

• Vriendschap gebaseerd op nut: Trainingspartners, clubgenoten, waar het voordeel van gezelschap tijdens loopjes groter is dan de problemen die zouden ontstaan bij gesprekken waar opvattingen en interesses buiten het lopen om geuit worden. Mijn persoonlijke dooddoeners zijn bv. racisme en onroerend goed, niets waar je me sneller mee geërgerd mee kan krijgen. 
• Vriendschap gebaseerd op passie: Aristoteles bij deze vaak aan jonge mensen en aangezien lopen een activiteit is die mensen speels houd denk ik dat dit soort vriendschappen het meest voortkomend is onder lopers. Het is vaak heel intens en je denkt even "yes, mijn tweede ik gevonden, in twee-, drievoud!"  Maar voor velen is lopen een tussenstation, een afweer van de overgang naar het gezapig leven en de bierbuik. Vluchtig en pijnlijk, wanneer dit soort relaties sneller verdwijnen dan zand dat door de vingers glijdt.  
• Vriendschap gebaseerd op uitzonderlijkheid, voortreffelijkheid (exellence, arete ).  Hierover merkt Aristoteles op dat je niet veel mensen kunt kennen waarmee je een relatie van zulke kwaliteit kunt hebben simpelweg omdat de tijd die daarin gespendeerd wordt noodzakelijker wijs beperkend werkt op de tijd die je kunt spenderen met andere mensen. De tijd en de 'vlug'heid van ons leven werken bepaald niet bevorderend voor het vormen van dit soort relaties. Bovendien veronderstelt Aristoteles nog een belangrijke voorwaarde voor het vormen van deze relaties, maar dit zou te ver leiden.

Er zijn (te)veel mensen verdwenen, sommigen zijn gestopt, anderen zijn 'verder gegaan met hun leven' en heeft het lopen een ander doel gekregen, maar hoe zit het met mij? Mijn laatste resultaten 'Strandloop Blankenberge' en de 'Schorreloop', laten een loper zien die flink op zijn retour is, een schim van vorig jaar.
De oorzaken van dit verval (die al vele maanden bezig is) en wat ik eraan kan doen houden mij al een tijdje bezig, en het komt vooral neer op 'focus' of het gebrek daaraan.
Terwijl er voor mij vele jaren een balans geweest is tussen de mooie dingen die het lopen bracht en de mindere aangename dingen die de keuze voor een groot aandeel sport in je leven brengt (relaties! huishouden! moe zijn! existentiële problemen!) was de balans al enkele maanden helemaal doorgeslagen naar het negatieve. Iets wat mijn schaakhobby in mijn twintiger jaren de nek omgewrongen heeft.
Het zal wel een hele poos duren maar ik denk dat ik het nog in me heb om terug te keren. Met een iets  andere aanpak, moet dit lukken.
De marathon van Oostende lijkt me een goed project om te beginnen, niet veraf (in tijd, 10 weken), maar toch nog genoeg tijd om een beetje de balans te herstellen.
Deze Blog is terug actief!