Marathon Antwerpen, een eindpunt.

Er zitten vast erg weinig mensen te wachten op dit verslagje. De resultaten die ik de laatste tijd behaal zijn nauwelijks het vermelden waard - als ze dat al ooit geweest zijn, natuurlijk. Bovendien waren de meeste bezoekers vrienden/kennissen van mij, maar helaas, de  meeste vriendschappen die ik in de jaren dat ik train  opgebouwd had -rond het lopen-  zijn verkommert  en waarschijnlijk "voorbij goed en kwaad".
Nu, ik schrijf dit verslagje toch, want de marathon van Antwerpen is een leuke wedstrijd, een straaltje zon, hoop in dit ongelofelijke inerte, kleinzielige tijds- en landsdeel is de moeite waard om te vermelden.

Antwerpen Centraal.

08:05. Hier sta ik dan Antwerpen Centraal, ik weet dat ik naar linkeroever moet maar waar is dat ?  Ik volg weifelend een jonge vrouw die ik op de trein zag met een bruine enveloppe van de organisatie. Maar is dit wel een loopster? Ze is er niet op gekleed ( een beetje te stijlvol en bovendien is ze niet getekend in haar gezicht, de groeven van het kilometerslange lijden ontbreken.) Voor hetzelfde geld gaat ze gewoon het nummer van haar vriend afgeven ofzo en loop ik helemaal zoek in deze stad. 

Gelukkig kom ik even later een jonge kerel tegen die duidelijk ook gaat lopen. Ik spreek hem aan, het blijkt een Pool te zijn die gelukkig beter dan ik op de website  de "praktische info" gelezen had. Hij raakt echter niet wijs uit de dienstregeling en standplaatsen voor de bus/tram/metro! We besluiten dat wanneer we onze kennis samen leggen de kans het grootst is dat we op tijd aan de start geraken. Na wat staren op een plan begrijpen we dat we de ondergrondse in moeten, wanneer we de trap afwandelen merk ik dat we gevolgd worden door de jonge vrouw. Ik spreek haar aan, ze antwoord met een Oosteuropees accent 'Marathon'.

Blijkt dat ze ook Pools is en evenmin wegwijs raakt aan de infoborden van de Lijn. We blijven samen en praten ontspannen, het zijn leuke, onbevangen en intelligente  mensen, mijn dag kan al niet meer stuk. Merci A. en M. !

Wedstrijd

9:30  Er hangt hier een relaxe sfeer, anders dan in Amsterdam of zelfs Torhout. Ik sta ver genoeg vooraan en ik ken niemand die rond me staat. Prima! 

Na een kilometer of 12 kom ik bij 2 lopers die gaan voor de tijd van rond de 2h45. Prima voor mij. 3'55 tempo lopen voelt niet zwaar aan. Ik let erop dat ik genoeg drink. 

Km 26: een eerste tik, ik kom niet meer vooraan er gaat iets fout in mijn lichaam.

Km 29: Wat bochtjes en ik heb prijs ! 5m, 10m, 15m, ... game over.

Km 34: Ik zak verder terug  rond de 5min/km

Km36: Eerste vrouw passeert, 5:30/km voor mij, mijn enigste doel is nu nog blijven lopen. Een fietser heeft medelijden met me en geeft me zijn drinkbus en zijn koekjes, dank u mijnheer ! 

Km39: Mensen passeren me en masse, I don't care, ik kan toch niks meer doen, wreed en achterbaks dat ik ben, denk ik hoe ik hun niet zou zien staan zou op 21km. Maar dit is de marathon en hier ga ik door het ijs. 

Km41: De fuckin' ballon 2h59 passeert me, ik probeer te versnellen maar er is al lang niets meer in me.

Km42: Ik sta op 100m van de finish, ik kan het niet geloven, ik sta stil! Dit kan toch niet, ik hoor uit het publiek een vrouw : "da's toch jammer voor die jongen om hier nu toch nog een kramp te krijgen." Ik verzet me al schreeuwend tegen mijn lichaam, de toeschouwers zien me (en horen me waarschijnlijk ook schreeuwen) en ze moedigen me aan, de adrenalinerush van het gejouw jaagt me al hinkend over de streep. Dit was een hel, dit doe ik mezelf niet meer aan. 

Aftermat. 

Ik besluit dat het me niet ligt, marathons lopen, de magie is er nooit geweest.  Er zullen altijd wel betweters zijn maar waar ik tekortschiet om een goede marathon te lopen is:

• overmatig zweten/ oplopende lichaamstemperatuur. 
• veel te harde footstrike, die veel spierschade veroorzaakt, iemand zei ooit dat ik liep als een olifant, er zit duidelijk een grond van waarheid in. 

Toch was het fijn, de Antwerpenaren die de moeite namen om te komen kijken waren heel sportief (en spreken mijn naam uit als Lorinzo, iets waar ik een zwak voor heb, als het van een dame komt!)